Birçok ebeveyn, çocuklarının üzgün, sessiz veya içine kapanık halini “naz yapıyor”, “ilgi istiyor” ya da “büyüme dönemi” olarak yorumlar. Oysa çocukluk, yalnızca neşe ve oyun dönemi değildir — kimi zaman karmaşık duyguların, kırgınlıkların ve sessiz bir umutsuzluğun da başladığı dönemdir. Peki, gerçekten çocuklarda depresyon olur mu?
Küçük Bedenlerde Büyük Duygular
Evet, olur. Çocuklar da yetişkinler gibi kayıp, reddedilme, başarısızlık veya sevgisizlik hissiyle sarsılabilir. Ancak fark, bu duyguları ifade ediş biçimlerindedir. Bir çocuk “depresyondayım” demez; genellikle davranışlarıyla anlatır:
-
* Eskiden keyif aldığı oyunlara ilgisini yitirebilir,
-
* Öfke nöbetleri veya aşırı sessizlik gösterebilir,
-
* Uyku ve iştahında belirgin değişiklikler olabilir.
Bu belirtiler, çocuğun iç dünyasında yaşadığı karmaşanın sessiz bir çağrısıdır.
Görünmeyen Nedenler: Aile Dinamikleri
Çocuklarda depresyon, genellikle duygusal ihmal, çatışmalı aile ortamı, aşırı beklenti ya da ebeveynin kendi depresyonuyla yakından ilişkilidir.
Bir çocuk, evde sürekli gerginlik, eleştiri ya da sevgide tutarsızlık hissediyorsa, kendini “sorun” olarak görebilir. Bu da suçluluk ve değersizlik duygularını besler.
Sessiz Yardım Çağrısı: Davranışların Dili
Bazı çocuklar içe kapanırken, bazıları öfke ve saldırganlıkla tepki verir.
Bu fark, çocuğun duygularını düzenleme becerisiyle ilgilidir. Bastırılan üzüntü, bazen dışa taşan öfke olarak kendini gösterir. Ebeveynin “yaramazlık” olarak gördüğü davranış, aslında “beni duy” mesajı taşıyabilir.
Psikodinamik Perspektif: Küçük Yaşta Büyük Kayıplar
Psikodinamik açıdan çocukluk depresyonu, erken dönemde yaşanan sevgi eksikliklerinin veya kayıpların içselleştirilmesiyle ilgilidir.
Çocuk, sevdiği figürün sevgisini kaybettiğinde, öfkesini dışa vuramaz; bunun yerine kendine yöneltir. “Ben kötü bir çocuğum, o yüzden beni sevmiyorlar” düşüncesi, ilerleyen yaşlarda süregelen değersizlik hissinin temelini oluşturabilir.
Ebeveyn İçin Duyarlılık Çağrısı
Bir çocukta depresyonu fark etmek, “ne kadar üzgün görünüyor?” demekle değil, “ne kadar görülüyor, ne kadar duyuluyor?” diye sormakla başlar.
Ebeveyn, çocuğunun duygularını düzeltmeye değil, anlamaya çalıştığında, çocuk duygusal olarak güvenli bir alan bulur. Bu da iyileşmenin ilk adımıdır.
Ne Zaman Yardım Almak Gerekir?
Eğer çocuğunuz uzun süredir mutsuz, içine kapanık, öfkeli ya da ilgisiz görünüyorsa; profesyonel destek almak önemlidir.
Çocuk psikoterapisi, oyun ve semboller aracılığıyla çocuğun duygularını ifade etmesine yardımcı olur. Terapi süreci, yalnızca çocuğu değil, ebeveyni de duygusal farkındalığa davet eder.
Çocukluk depresyonu, “geçer” denilerek geçmez.
Ama fark edildiğinde, çocuk yeniden oyun oynamayı, gülmeyi ve hissetmeyi öğrenebilir.
👉 Şimdi Randevu Alın
https://www.otrapsikoloji.com/iletisim